Net als de afgelopen 10 jaar kijk ik hoe het staat met de zelfredzaamheid van kinderen. Ieder jaar valt me op dat er veel kinderen zijn die heel goed zelfstandig kunnen werken, heel goed zelf nakijken en inzicht hebben (een beetje) in hun eigen leerproces. Maar er is ieder jaar een groep kinderen die daar erg veel moeite mee heeft. Hebben vaak aansturing en controle nodig. Uiteraard kun je zeggen dat controle onzin is maar op deze leeftijd (10-12 jaar) hebben kinderen de langere termijn nog helemaal niet in de gaten. Ze voelen niet dat als ze niet goed nakijken en verbeteren dat dat consequenties heeft voor hun leerresultaten. Ze varen juist goed bij het in de smiezen gehouden worden.
Nu zitten we wel in een tijd waarin we op het punt staan om enorme onderwijskundige switches te gaan maken. We willen kinderen overal, op ieder moment en op hun eigen manier (de knowmad )laten werken. Daarnaast gaan we meer werken aan talenten zodat kinderen beter voorbereid zijn op hun toekomst waarvan we een hoop dingen nog niet weten.Dat vraagt behoorlijk wat van kinderen. Ze moeten verantwoordelijkheid dragen, samen kunnen werken en leven met een kader van regels waarbinnen ze vrij zijn (vrijheid in gebondenheid).
Maar als kinderen aantonen deze vrijheid soms niet aan te kunnen en we tot doel hebben om ze de komende jaren nog vrijer te gaan laten zodat ze nog meer verantwoordelijkheid kunnen dragen voor hun werk dan is er toch een grote kans dat onze kennisvergaring drastisch achteruit gaat hollen? Volgens Aleid Truijens van de Volkskrant is er een hoop mis met deze vernieuwingsdrift in het onderwijs.
Alle onderwijsbijeenkomsten gericht op innovatie of ICT bieden de meest geweldige handvatten aan voor de dagelijkse praktijk. Veelal gericht op het Hoger onderwijs. Soms ook wat VO maar over het PO heeft men het maar mondjesmaat.
Terwijl hier toch de basis gelegd wordt. Als je kinderen met deze punten om wil kunnen laten gaan dan zullen ze toch deze vaardigheden ergens op moeten vangen. Dat betekent jong beginnen met aanleren. En daar lijkt me 't PO een goede plek voor.
Nu besef ik me wel degelijk dat er een hoop staat te veranderen en dat we wat mij betreft gisteren beginnen maar ik ben wel erg benieuwd hoe de dagelijkse praktijk eruit komt te zien in een groep 5 of 6 als we aan de slag gaan met deze innovaties. Het verhaal van meneer K. Robinson en de scherpe meningen van John Moravec heb ik wel degelijk hoog in het vaandel staan. Ik zie alleen de dagelijkse invulling hiervan in het PO nog even niet. Hoe kunnen we kinderen on het PO voorbereiden op hun Knowmadschap ? En hoe krijgen we die leerkrachten zover dat ze daarin gaan geloven?
Naar een bijeenkomst die daar over gaat, ga ik blind. En van mijn part kost het een vermogen om binnen te komen (rather not) Misschien moest die er maar eens komen.
Goed stuk.Helemaal eens. Kinderen in het PO zijn digital natives. Inmiddels vaak handiger met de nieuwe media dan hun ouders. Maar hoe ga je daar mee om op school?Hoezeer leeft dit in het PO? Blijkbaar niet zo groot. Waarom is dat, waar ligt dat aan? Dat wil ik graag weten. En vervolgens hoe krijg je het in beweging? Persoonlijk denk ik dat er heel veel kleinschalige projecten met allerlei digitale toepassingen/leervormen/games etc zullen komen en dat daaruit een communis opinio voortvloeit die recht aan leeftijd, ontwikkeling en behoeften van dde kinderen.
BeantwoordenVerwijderen