Onderwijsinnovatie is een hot item aan het worden. Dat is te merken aan vele mensen die er iets over te vertellen hebben. Binnen of buiten het onderwijs. Het is een leuk en bijna trendy onderdeel van het onderwijsdebat. Het goeie is dat er veel mensen fantastische ideeen hebben over innovatie, haalbaar of niet haalbaar. Er wordt over gepraat en dat is goed. Zoals ze in de muziekbandjesscene altijd zeggen: het maakt niet uit hoe er over je geluld wordt, als er maar over je geluld wordt.
Ook de noodzaak wordt langzaam maar zeker duidelijk voor academici, politici en beleidsmakers als je ziet dat het debat langzaam maar zeker aan de oppervlakte komt. Goeie ontwikkelingen.
Maar waarom innoveren we eigenlijk ? Is ICT het aanknopingspunt en zien we allerlei leuke en praktische oplossingen voor zaken die we een aantal jaren nog niet konden? Of komt de innovatiedrang voort uit het feit dat het huidige onderwijssysteem niet meer toereikend is? Het antwoord zal in beider opties liggen denk ik.
Volgens Jelle Jolles moeten we weer terug naar het onderwijs waarin gespeeld wordt, creativiteit hoog in het vaandel staat en waarin de kunst van het verhalen vertellen in ere hersteld wordt. Eindelijk denk ik dan. Eindelijk horen we van een persoon als Jolles dat we aan de bak moeten met het huidige systeem. Leren moet weer leuk worden. Toch voegt Jolles er iets heel belangrijks aan toe in Buitenhof vanmorgen: degenen die deze kinderen(studenten)helpt te leren moet enorm verrijkt zijn met kennis omtrent creativiteit, vernieuwing en innovatie.
Ofwel de didactiek van creativiteit en vernieuwing. Hoe leer ik kinderen om creatief te zijn, zelf te ondernemen en te innoveren? Juist. "Inspirerende mensen voor de klas". Als de omgeving van kinderen dermate aantrekkelijker is dan hetgene er geleerd moet worden dan moeten we als leerkrachten te raden gaan over ons lesgeven en daar continu over blijven reflecteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten