zaterdag 23 mei 2009

Digitale 'knowmads' vs analoge stayers

Kom net van Education Futuresblog af van John Moravic waar de term 'knowmad' gebruikt wordt.

A knowmad is what I term a nomadic knowledge worker –that is, a creative, imaginative, and innovative person who can work with almost anybody, anytime, and anywhere


Een term die gebruikt wordt in de context van de uitleg omtrent society en education 3.0.
Dat 2.0 alweer uit de mode raakt is op zichzelf een interessante ontwikkeling voor veel mensen. Het geeft in ieder geval aan dat tijden snel veranderen. Zo heeft onderwijs 1.0 een stuk langer bestaan dan 2.0, gezien 3.0 alweer aan de deur klopt.

Het is goed om te zien dat meer en meer mensen veel bezig zijn met de vraag waar het huidige onderwijs naar toe gaat. Veranderen, veranderen en nog eens veranderen.
Voor mij is dit kraakhelder. De huidige manier van werken met kinderen volstaat niet meer, wat aangeeft dat we toe moeten naar the next stage. Creativiteit, innovatie en ondernemend leren moeten daarin de leidraad zijn.
Volgens de 3.0 theorie gaan het onderwijs een enorme verandering tegemoet. Waarin alle oude principes overboord gaan.
De rol van technologie zal hierin ook veranderen. Het zal meer dan nu de sleutel zijn om doelen te bereiken maar mag nooit het antwoord zijn op de vraag hoe we kinderen anders kunnen laten leren.
En Moravic zegt hierover:

" Schools should not use new technologies to teach the same old crap."





Goed , nu heeft u een beter beeld.
Kinderen hebben, om mee te kunnen draaien, andere vaardigheden nodig dan ze nu leren in het huidige onderwijsaanbod. Daniel Pink, Ken Robinson, John Moravic...Het zijn inspirerende voorbeelden van mensen die ons wijzen op de feiten dat we wel moeten. Kinderen hebben recht op deze verandering want ze krijgen later banen die nu niet bestaan en we moeten hen daarop voorbereiden.
Het is allemaal nogal wat. Nog geen half jaar geleden sta je iedereen te verkondigen dat ze 2.0 moeten worden (en dat veranderen hierbij toch wel erg handig is in het belang van kinderen) en nu is deze boodschap alweer oud.

Ik heb ergens toch ook wel een beetje te doen met die enorme club mensen in het onderwijs die net e-mailen beheersen. Ze hebben koud nog niet hun eerste welkomstmail van Outlook gekregen of ze moeten toe naar een 2.0 manier van werken en als het even kan ook nog de aanpassing maken naar society 3.0

Maar als 2.0 nog geen gemeengoed is hoe kunnen we dan 3.0 gaan verwachten?
Hoe gaan we die leerkrachten vertellen dat scholen in de toekomst overal gesitueerd moeten kunnen zijn. In een kroeg, bowlingbanen, werkplekken enz.
Je zou bijna zeggen dat het onmenselijk is om dit van ze te verwachten.

Toch snap ik wel waar Moravic heen wil: wil je de zone van de naaste ontwikkeling (Vygotsky) van een kind blijven prikkelen dan zul je het op sommige gebieden zijn tijd vooruit moeten zijn. En ja.....het onderwijs heeft nog een hoop analoge stayers die dat niet zo zien zitten. Toch is het voor veel leerkrachten wel een geruststelling dat het beheersen van de 2.0 vaardigheden geen sleutel is tot deze veranderingen maar dat het een mindset is waar 2.0 technologie een belangrijke rol in kan spelen.

Maar laten we er wel voor zorgen dat het gapende gat tussen leerkracht en technologie niet groter wordt. We moeten een manier gaan verzinnen waardoor ze allemaal op het puntje van hun stoel gaan zitten.Dat dit idealistisch is zal best, we kunnen die groep niet gaan zitten ontkennen.
Kortom;

Er valt nog een hoop te doen...denk ik zo. Binnenkort meer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten